“Levenslessen zijn er voor om van te leren”
– Nee zeggen zonder drama –
De ontmoeting van twee mensen is nooit toevallig. Het is voor een reden. Het is voor een periode of voor een leven lang samen… De meeste mensen komen op je pad om je de kans te geven een levensles te leren. De wereld is een spiegel waar jij in kunt kijken, om zo jezelf te leren kennen. De mensen op je pad geven je veel informatie. De keuze is aan jou of je er wat mee doet. De situaties in je leven zijn leersituaties, de keuze is aan jou of je ze wilt zien.
Rugzakjes
We hebben allemaal zo ons rugzakje. Onverwerkte dingetjes of trauma’s uit het verleden die ons beperken in onze levensenergie, in ons zijn, in het ontplooien van ons volledige potentieel. Maar het universum heeft het goed met ons voor. Het brengt mensen en situaties op ons pad die de potentie hebben om ons weer te helen. En daar zijn zoveel voorbeelden van.
Wat er vaak gebeurt
In (romantische) ontmoetingen zit vaak een dynamiek die twee kanten kent. In dit artikel wil ik eens ingaan op het voorbeeld van de dynamiek van aantrekking en afstoting zoals die tussen man en vrouw plaatsvindt. Het potentiële drama van “geen grenzen stellen” versus “de angst voor afwijzing”. Een vrouw die problemen heeft met het stellen van grenzen, zal feilloos mannen aantrekken die problemen hebben met afwijzing. 
Als een man en een vrouw elkaar ontmoeten, wat dan? Wat er vaak gebeurt is dat de lucht dan knettert.
De man voelt zich (seksueel) sterk aangetrokken door de vrouwelijke energie. Hij voelt haar hunkering, haar verlangen naar verbinding, de potentiële ruimte die er is en dat geeft een sterke aantrekkingskracht. Maar iemand die bang is voor afwijzing stekt zijn voelhorens altijd goed uit. Dus daarnaast voelt hij ook haar pijn, de angst en de kwetsbaarheid die om de hunkering heen zit.
Een foutje is snel gemaakt
En dan: wel-niet-wel… contact, aanraken, zoenen… Wat te doen? Een foute inschatting is snel gemaakt, en dan volgt afwijzing, dus het is heel behoedzaam manoeuvreren… De man voelt (onbewust) ook zijn eigen issue, hij voelt de spanning (van een mogelijke afwijzing) in zijn lijf. De alarmbellen rinkelen! Voorzichtig! Door deze signalen gaat hij zich (nog meer) inhouden, zich in zijn (seksuele) energie terughouden. Het voelt een beetje als gas geven in een auto, maar dan met tegelijkertijd de voet op de rem. Lastig en ongemakkelijk.
De vrouw voelt ook de aantrekking, de (seksuele) spanning in de lucht. Ze verlangt (misschien ook) naar het contact, maar wordt sterk afgeremd. Vaak is er in het verleden een kwetsuur (misschien door aangeleerde normen, misschien door een vorm van misbruik) ontstaan en is daaruit de (kind)overtuiging gegroeid dat “mannen niet veilig zijn”.
Angst voor herhaling
En omdat mannenenergie als niet veilig wordt beoordeeld, reageert zij eveneens met het terughouden van haar eigen energie… Angst voor herhaling… Haar aanwezigheid vermindert, ze geeft géén, of onduidelijke, of zelfs dubbele reacties. Soms is het zelfs moeilijk om in haar lichaam te blijven (bevriezings/vluchtreactie). Maar hoe dan ook, waar haar grenzen liggen weet ze soms zelf niet goed en wordt dan ook nauwelijks gevoeld en gecommuniceerd.
Waar de vrouw meer de neiging heeft te vluchten (bevriezen), heeft de man van nature meer de neiging om -naar verloop van tijd- de situatie aan te gaan (te vechten). Het onderdrukken van iets betekent altijd dat er -vroeg of laat- een uitlevingsmoment komt en die komt er dan ook! De energie bouwt zich op, de spanning stijgt, het verlangen ook. Hij schraapt zijn moed bij elkaar….. En dan….
Dan is het is bijna onvermijdelijk dat de man op een bepaald (onbewust) moment toch een (te grote) stap neemt en zijn handen gaat gebruiken, een poging tot zoenen doet en/of een wel erg “suggestieve opmerking” maakt. En ja, dan doet tie natuurlijk precies waar de vrouw bang voor is… Hij gaat (ongewild) over de grenzen heen van de vrouw.
Uiteindelijk is dan de conclusie:
“Zie je wel…..”
De vrouw bevriest in het contact. Zij trekt zich misschien helemaal terug. Of anders: zij kan zelfs ongewild seks hebben met een man, maar dan de volgende morgen vreselijke spijt voelen…. Mannen gaan over grenzen heen en vrouwen laten dat vaak gebeuren! En het is natuurlijk veel te laat als dan de -voor beiden- ongewenste situatie pijnlijk duidelijk wordt. De vrouw reageert te laat en daardoor vaak ook vrij heftig… Zie je wel!!! nee, Nee, NEE!! Weg jij!!! De reactie is heftig en dat triggert de afwijzingsangst van de man… Zie je wel…En zo blijft een patroon in stand en brandt alleen maar dieper in. Het drama wordt alsmaar groter… Frustratie alom.
Hoe het anders kan…
Bewust…zijn
Het zijn mooie vicieuze cirkeltjes waar je in terecht kunt komen. Tja, soms zie je het gewoon gebeuren… Maar als jij je steeds meer bewust wordt van wat er zich bij jou (in je lichaam) afspeelt, dan zie/voel je het gebeuren!
En of dan ook inderdaad gebeurt, dat is aan jou! Het is een keuze! (Lichaams)bewustzijn kan je helpen om te zien wat er dreigt te gebeuren en om er uit te blijven. Bewustzijn is “continue goed voelen hoe het met je is”. Voel je weerstand opkomen in je lichaam. Voel je verlangen. Voelt het ongemakkelijk? Vraag je dan direct af wat er aan de hand is. Wat gebeurt er waardoor jij je ongemakkelijk gaat voelen?
Bewustzijn kan je helpen om steeds los en natuurlijk te blijven en als dat nodig is te benoemen wat er gebeurt. Zodat je aan de ene kant je grenzen tijdig ontdekt en deze ook bewaakt door ze te vertellen? De kunst aan de andere kant is om te blijven doen wat je graag zou willen doen en een (liefdevol) “NEE” of “nog even niet”, niet als afwijzing te zien, niet zo persoonlijk te nemen.
Het grenzen-spel
Het leven is één groot ontdekspel. Bij kinderen kunnen we dat goed zien. Iedereen weet dat kinderen de wereld moeten ont-dekken. Maar dat ontdekken gaat altijd door. De wereld verandert namelijk continue. Geen dag is hetzelfde. Onze mind wil wel graag dat alles hetzelfde blijft.
Maar dat is onmogelijk. Je bent niet meer de persoon uit je kindertijd. Bedenk, je bent niet meer die puber. Je bent misschien zelfs niet meer de jonge God(in). Ontdek elk moment wat er te ontdekken valt. Gisteren is voorbij en morgen is er nog niet. Het NU is waar ont-dekken plaatsvindt.
Ont-dekken is leuk, als je weet hoe je dat passend kan doen. Elkaar leren kennen is leuk, als je tenminste niet steeds in dezelfde valkuilen valt. Het grenzenspel is een dynamisch spel. Wat thuis (privé) kan, kan meestal niet in de supermarkt (openbaar).
Ga daar flexibel mee om en blijf steeds goed voelen. Wat/waar zijn mijn grenzen? En wat zijn mijn behoeften/verlangens? Wanneer laat ik mij op de kast jagen? Wat zijn mijn triggers? Waardoor laat ik mij terughouden? Waar ben ik bang voor… Wat zijn de (reactie)patronen die ik mij eigen heb gemaakt. Wat doe ik als iemand mijn grenzen nadert? Hoe ga ik om met afwijzing?
Lees ook het e-Book “Grenzen bewaken – grenzen verleggen
Blijven communiceren!
De standaard manieren die we vanuit onze oerdriften hebben meegekregen, onze standaard reactiepatronen, zijn vechten, vluchten of bevriezen. Als vechten of vluchten niet kan (wat we als kind vaak meemaken), is bevriezen de derde mogelijkheid (je klein maken, stil zijn en niets doen).
Voor een volwassen mens is er nog een optie: bewust…zijn. Niet vluchten, niet vechten, niet bevriezen, bewust…zijn. Je bewust zijn van alles wat er is. En totaal aanwezig zijn in alles wat je doet. Goed voelen en verantwoordelijkheid nemen voor wat er is. En van daaruit communiceren! Spreek jezelf uit over wat er aan de hand is, wat je voelt, wat je verlangen is. En spreek daarbij altijd in de IK-vorm, houd het bij jezelf.
Voor haar/hem
Hoe zou het zijn als je gewoon eens zou vragen, wat de ander prettig zou vinden? Als je eens zou vragen: mag ik dicht bij je zitten? Mag ik je eens heerlijk vasthouden? Mag ik je (borsten/body) aanraken? Wil je met me vrijen? Kan je dan zeggen: Ik voel op dit moment…. Ongemak, spanning, weerstand, boosheid opkomen… STOP!
Ik voel een grens op dit moment. Ik heb hier geen zin in. Dit voelt nu niet goed voor mij en ik wil graag dat je ermee stopt… Spreek je uit! Wees duidelijk, wees op tijd! En zeg het een beetje liefdevol! Geef ook een alternatief, geef elkaar ruimte voor een ont-moeting. Wat ik wel zou kunnen / willen is…. Kortom, aangeven wat er wel kan zijn… Als je dit of dat zou “doen”, voelt dat beter.
Voor hem/haar
Hoe zou het zijn als de ander je zou vertellen: Ik voel op dit moment…. Ongemak, spanning, verwarring, onduidelijkheid… HELP! Ik voel een verlangen op dit moment, maar voel me daarin niet echt gezien. Ik weet niet wat te doen, en dat voelt niet goed voor mij en ik wil graag meer duidelijkheid… Wat ik zou willen is…. Aangeven wat je allemaal zou willen…
Kan je dan zeggen: dat het heerlijk zou zijn om lekker vast gehouden te worden? En dat strelen helemaal prima is. En dat er nog even tijd nodig is om te ontdekken of (verder) vrijen ook oké is? Spreek je uit! Wees duidelijk, wees open en eerlijk, draai er niet om heen. Geef ook ruimte voor een alternatief, geef elkaar ruimte voor een ont-moeting.
Deel!
Delen is de sleutel om drama te voorkomen!!! Geef op tijd je grenzen aan en wees daarin duidelijk. Duidelijk in wat je wil, je verlangens eren en uitspreken. Wees eerlijk naar jezelf en de ander. Elkaar ont-moeten is spannend en dat mag je ook best toegeven. Elkaar leren kennen is ook risico’s nemen door jezelf te laten zien.
Oud-zeer opruimen
Mijn overtuiging / stelling is dat een ieder verantwoordelijk is voor zijn eigen welbevinden. Als je dat buiten jezelf legt, maak je een ander verantwoordelijk voor je eigen geluk én ongeluk. Maak jezelf geen slachtoffer, maar neem verantwoordelijkheid. Oude pijn, onverwerkte gebeurtenissen, je (kind)overtuigingen zijn van jou en niemand anders.
Wat jij voelt kan jij alleen voelen. Als iets of iemand je raakt is, als je getiggerd wordt, een reactie hebt, pijn of afweer of angst voelt….. dat een mooi moment voor reflectie. Waar komt dat vandaan? Welk oud stuk is dat? Het is een moment om te toetsen of het opkomende reactiepatroon nog bij jou en de situatie past. Of de manier waarop jij met de dingen omgaat, je gelukkig(er) maakt.
Als je nog steeds reageert vanuit je (kind)trauma’s van 20-30 jaar geleden, is dat misschien niet meer wat je wilt. Als je meer vanuit je hart wilt leven, passen patronen die gebaseerd zijn op angst (voor herhaling) meestal niet meer. Word je bewust te worden van je oude-zeer (bv schuld / schaamte / boosheid over misbruik). Accepteer dat het er is, laat het er gewoon zijn en kijk er vol liefde naar.
En door dit “liefdevol omvatten”, kan je de pijn beetje voor beetje los laten. Door je bewustzijn meer te richten op je innerlijk, word jij je meer bewust van je eigen kwaliteiten, komt je eigenwaarde van binnenuit en kun jij je (zelfbeeld) los zien van de (kritische) meningen van anderen. Door jezelf te accepteren en je innerlijke criticus (radiogekkenwerk) liefdevol te omvatten, kan je de oude pijn van afwijzing beetje voor beetje ontkoppelen.
Blijf bewust
Als je steeds in de aanval gaat, als je steeds op de vlucht slaat als je getriggerd wordt, blijf dan eens staan en neem eens waar waardoor / wat zo geraakt wordt. Als je merkt dat je weer “bevriest”, breng je lichaam dan eens voorzichtig in beweging. Kijk rond, take a risk. Maak de koude plekken in je lichaam warm en laat de kou in je lijf als sneeuw voor de zon verdwijnen. Door de energie vrij te maken die achter je verwondingen zit, kom je steeds meer tot leven.
Mensen doen elkaar (ongewild) veel narigheid aan. Misschien zal dat altijd zo zijn. Dan kan je niet veranderen. Maar neem nu de tijd voor je eigen grote schoonmaak. Laat al die opgekropte emoties eens (bewust en veilig) naar boven komen. Uit je woede zonder iemand kwaad te doen. Dat lucht op. Stop je verdriet niet meer weg, maar uit jezelf, spreek je uit en voel hoe je daardoor lichter en luchtiger wordt. Kijk je angst eens recht in de ogen, wees bewust, reëel en kom er achter dat al je angsten niet meer dan luchtkastelen zijn. Er zijn diverse simpele manieren om dit te doen. Neem contact op als dat nodig is.
Steeds grenzelozer leven
Tantra kent geen echt doel, tantra is met name de weg. De weg naar verlichting (het grenzeloze). Voor ons (Solana en mij) bij Tantra-YoY is “genieten, in liefde en bewustzijn” de belangrijkste toetssteen of we op de “juiste” weg zijn.
Gaande op die weg is ons leven steeds grenzelozer aan het worden… Maar ja, in dit leven, als (mind-)mens is het nodig om grenzen te stellen en te bewaken. Iedereen heeft zo zijn eigen “waarheid” en over wat voor jou waar is moet je geen compromissen sluiten (dus je grenzen stevig bewaken). Ja zeggen tegen je Nee is dus heel oké.
Voor de rest is het een kwestie van vertrouwen. Vertrouwen dat het universum je dat op je pad brengt wat voor jouw persoonlijke groei nodig is. En dat je het niet “fout” kunt doen. Als jij je grenzen een keertje niet genoeg hebt bewaakt, gebeurt er misschien iets wat je niet wilt, maar in het grotere plaatje is het noodzakelijk. Als je een nieuwe baan wil, moet je soms ontslagen worden…. Vertrouwen is weten dat het altijd goed komt / goed is. Vertrouwen maakt grenzeloos.
Samengevat |
|
| Nee zeggen zonder drama | Nee horen zonder drama |
|
|
Powered by Satori en Solana
Ik vond jullie artikel toen ik als zoekopdracht ingetoetst had: drama als ik nee zeg. Het is heel heftig in mijn leven als thema aanwezig nu, en van alle kanten. Dus niet in 1 relatie speciaal. Ik heb al heel veel therapie gehad vanaf mijn vroegste volwassenheid. En altijd – hoe goed het ook begon – kwam daar het moment dat er een soort aanzuiging met de therapeut ontstond en dat die onvrij in zichzelf tegen mij ging zeggen dat ik niet kon doen of zeggen wat ik daar zei, of zijn zoals ik ben. Maar met de beste wil van de wereld kan ik niet zien wat dat vreselijke dan zou zijn. Behalve die aanzuiging, die is vreselijk en biedt altijd alleen maar destructie. Als ik zelf aangezogen raak, dan kan ik dat zien en op zijn minst voorzichtig zijn. Maar als de ander aangezogen raakt op mij, dan kan ik nergens meer heen. Ik denk dat ik dit goed onderscheid en ook mijn eigen verantwoordelijkheid neem. Maar de slotsom is toch wanhoop want ik kan niks beginnen tegen de aanzuiging van de ander. Alleen maar wachten en zien of er een volgend moment een verse insteek mogelijk is, en het onderwerp maar laten liggen. Maar dit betekent dat ik hele onvervulde relaties heb. Ik denk inmiddels, nu ik 67 ben, dat ik gewoon een mens ben, en dat ik gewoon de uiteenzetting met anderen niet geleerd heb, en daarmee ook de intimiteit niet. Ik denk dat het vooral onhandig is wat ik doe en ben. Die onhandigheid voel ik op dit moment nogal overweldigend, en de frustratie van echt helemaal niet weten wat nu weer te doen of te zeggen. En nu gaat het werkelijk spookachtig los. Het maakt niet uit of ik fel of voorzichtig ben, of ik het keurig bij mezelf hou, en ook de ontspanning erbij houden maakt het niet beter. Ook als ik niet bevroren ben maar open en levend als de interactie begint, eindig ik toch weer heftig bevroren door de uitkomst. Ik weet zeker dat de echte oorzaak is wat daar onder in mij als overtuiging leeft over mijzelf, en dat is toch dat ik fundamenteel niet deug – ook al weet ik als ik met bewustzijn kijk dat dit onzin is. Daar ben ik inmiddels wel van overtuigd. Uit die overtuiging stappen is niet eenvoudig. Soms lijkt het even gelukt, maar het slaat gewoon weer opnieuw toe. En de aanleidingen vanuit de ander worden steeds raarder. Dus het is ook steeds duidelijker dat het nergens over gaat. Behalve over dit ene, de diepe overtuiging in mij, ver weg van mijn gewone bewustzijn begraven.
En wat nu?